1. Գրի՛ր ստեղծագործական աշխատանք հետևյալ վերնագրերից մեկով՝
Ուղղագրական բառարանից ձեր դուրս գրած / գարնանը վերաբերող/ բառերով հորինել պատմություն․․․
Գիտե՞ք, որ գարուն է արդեն․․․
Գարնանամուտ
Հե՜յ, ջա՜ն գարուն, բարով ես եկել․․․
այլ ․․․(ի՛նքդ վերնագիր մտածիր)
Ես արթնացա և ի՞նչ տեսնեմ, գարուն է եկել արդեն մեր բակում. ինձ թվում է, որ. ես արդեն գիտեմ, որ թռչուններն են տաք երկրներից գալու: Հողը արդեն դարձել է բերրի, փթթել են ծառերը և բողբոջ են տվել. թող գարունը մեզ միշտ զմրուխտ բերի, տեսնեմ առաջին ծիլն է ծաղկել: Գարունը շատ լավն է, գեղեցիկ, արևը ջերմացնում է բոլորիս և միշտ. ծաղկում է շատ երփներանգ ծաղիկ, գարնանը ուրախ ենք լինելու ընդմիշտ:
2․ Համացանցից գտնել գարնան մասին այլ բանաստեղծություններ։
Հ. Շիրազ-Թագադրում
Հոգիս արթնացավ հարավի բույրից,
Ինձ է դուրս կանչում զեփյուռը նրա,
Ձյունն էլ արևի ջահել համբույրից
Ուրախ լալիս է դաշտերի վրա:
Ելնեմ, ծաղկումն է ձնծաղիկների`
Ձյունից ինձ նայող աչերն համբուրեմ,
Գնամ ետևից ծիծեռնակների`
Նրանց հետ ետ գամ` գարունը բերեմ,-
Բարձրանամ կապույտ գահը լեռների`
Արևն իբրև թագ իմ գլխին առնեմ,-
Հագնեմ ծիրանին արշալույսների,-
Գարնան թագավոր ինձ թագադրեմ,
Եվ հրովարտակ արձակեմ մի խիստ,
Որ աղբյուրները հավերժ կարկաչեն,
Որ ծաղկեն լեռներն իմ արևանիստ,
Որ ծով դաշտերը հավերժ կանաչեն,
Որ գարունները գան ու չգնան,
Որ հավերժանան զմրուխտ դրախտով,
Որ բեկվի իմ դեմ խորհուրդը մահվան,
Որ մարդը ցնծա հավերժի բախտով:
Եւ ես երջանիկ կլինեմ այնժամ,
Եւ գուցե այնժամ ես մահը սիրեմ,
Երբ անմահ լինեմ, երբ հավերժանամ,
Երբ գարունները ողջ թագավորեմ…
Գարնանմուտ
Նշենիներն արթնացել,
Իրար գլխով են անում
Եվ հրճվում են, որ իրենք
Առաջինն են արթնանում:
Ձնծաղիկն է ծիծաղում
Լացակումած մի թմբից,
Կարմիր գլխիկն է հանում
Դաղձը խոնավ իր ճմբից:
Հ.Սահյան-Գարուն է գալիս…
Ձմեռը հալվել, դարձել է առու,
Դարձել է առու, դարձել է վտակ,
Արաքսի հունով, նա գնում է հեռու,
Գնում է լցվում է, ծովը անհատակ։
Հոգնած թևերը, քսելով ամպին,
Կրծքին դեռ խոնավ, ծվենը նրա,
Արագիլն իջել, Արաքսի ափին՝
Հանգստանում է, մի ոտքի վրա։
Երկինք ու երկիր, մեզ ձայն են տալիս,
Դռները բացեք, գարուն է գալիս…
Դռները բացեք, դռները բացեք, գարուն է գալիս,
Գարուն է գալիս…
Աղբյուրն աղբյուրին, իր գիրկն է կանչում,
Իրար են փարվում, հովերն արթնացած,
Ծաղկունքից արբած, բնությունն է շնչում,
Քանդում է մեղուն ժիր, ակնամոմը թաց։
Հողն է մայրության, հրճվանքից դողում,
Թող որ հավիտյան, միշտ ազատ մնա,
Թող որ ոչ մի ծիլ, չմնա հողում,
Ոչ մի բույն հավքի, թափուր չմնա:
Հ.Սահյան-Գարուն էր…
Գարուն էր… սիրտս գնաց,
Բարձունքից-բարձունք ընկավ,
Ոտքիս տակ, ամեն քայլիս,
Մանկության մասունք ընկավ…
Վեր թռա ինչ-որ կանչից,
Տառապած բարձիս վրա
Աչքիցըս իրեն-իրեն
Մի կաթիլ արցունք ընկավ
3․ Բլոգում տեսանյութով կամ ռադիոնյութով ներկայացրու գարնանը նվիրված բանաստեղծություններից մեկը։
Աբրահամյան Արեն 